Filistin Ağlarken...

Köşe Yazıları / Kurşun Kalem

Bir oyuncağım bir de sevildiğim anlayacak zamanım olmadı. Daha yeni doğmuşken toprak toprak bulutlar sarıverdi kollarımı. Anlayamadım gökyüzünün maviliğini, dinleyemedim doya doya yavrum deyişini. Ben ne zaman doğdum ne zaman öldüm anne. Yok muydu hayallerim yok muydu ilk yürüyüşüm, ilk okula gidişim, ilk yanaklarından buram buram öpüşüm. Kimler düşürdü kucağından kimler ayırdı canını canından, kanlı kundaklar içerisindeyken ben. Süzülen göz yaşların, kimlerin derdine derman oldu. Ne çocukluğumu ne de hayallerimi bırakabildim dünyaya. Şimdi doğan güneşle bekle beni, kan kırmızı güllerde kokla beni, gül ağaçlarının dallarında bul beni. Uçan gurbet kuşlarına sor beni. Ben ne zaman doğdum öldüm anne. Sevginle beraber umutlarımı da cam kırıklarına can katarak acıttılar cananı.

Son bir elvedayı çok gören hayatı yaşamak mı alın yazısı mi? YoksaFİLİSTİN'de günahkar mi doğar tüm çocuklar. Barut mu kokarlar gülkokusu yerine. Kalem yerine kurşun mu yaralar yüreklerini. Ne düşümü nede düşünüşümü ne de hayat hikayemi bırakabildim bu dünyaya. Sitemediyorum;yaşanmamış!..Hayallerim, sevdalarım, yarınlarım, bugünlerim,dünlerim her şeyim tadamadığım ve de anlayamadığım her şeye: seninyüreğinden haykırıyorum. Küçücük ellerimle sapanınla korkuttuğum tümköpeklere. Senin gibi,sizin gibi şahadet parmağım havada.LA ILAHEILLALLAH MUHAMMEDEN RESULULLAH.