Şivemiz

Köşe Yazıları / Obalardan Odalara

Bir misal vereyim öz şivemizden
Dert ile kedere “gam” derler bizde
Anamın dediği düşmüyor dilden,
Keyif ile kana “dem” derler bizde.

Teyze çocuğuna denilir “böle”
Şaşma sözüne amanın hele
Köpeğin yaşına deriz ki “mele”
Desti yamağına “em” derler bizde.

Bos kalan tarlalar olurken “opsa”
Fermara “cırcır” kancaya “kopça”
Temelliye “gadim” beyaza “akça”
Kötü nazara “kem” derler bizde.

Eli bola “selek”, mandaya “camız”
Şakaklara “duluk”, omuza “yamız”
Pek deliye “ayar” pek yavaşa “uz”
Dana damlarına “küm” derler bizde.

Şişe, bardak, çinçi; teneke; tıngır,
Kibrit “azedir”, ocağa da “tandır”
Tan yerine “kuşluk” but’a da “baldır”
Ata da vurulur “gem” derler bizde

Süpürgeye “gaza”, sarıya “kula”
Ağıllara “çardak”, çula da “pala”
Hastalığa “maraz”, nöbete “sara”
Lambanın camına “cem” derler bizde

Temize “amarat”, sus bi ye “marat”
Titize “tirengiz”, ser’e “muzarat”
Gecen yıla “bildir”, pis’e “kerahat”
Başı topuzluya “çom” derler bizde

Yumruğa “sumsuk”, tokada “şamar”
Ramazan’a “Irık”, Ömer’e “Omar”
Rukiye’ye “Uku”, sızıntı “şimer”
Hayvan derisine “gön” derler bizde

İyi toprak “özdür”, verimsiz “kıraç”
Ekleme “ağarcık”, tavaya da “tunnaç”
Yokuşlara “dik”, karşıya “annaç”
Yatak suyu görüp “tum” derler bizde

Hısıma, gağama, büyüğe “ede”
Halamıza “bibi”, nineye “ebe”
Öksüze “yetim”, anasıza “gede”
“Yıkan bi” yerine “çim” derler bizde.

Fakıyım var daha aklımda olan
Hatırlatmaz işte bu kahpe zaman
Kumaşlara “pırtı”, çuvala “haral”
“Otur bi” yerine “çöm” derler bizde