Nostalji Amca'nın Vahap'ı

Köşe Yazıları / Melih Can Kalender

• 19.10.2006 03:28
• Yorumlar

Neredeyse iki güne bir sitemizin ziyaretçi defterine “ Bir Tanık Emirdağ’da Nostalji” ismiyle bir amcamızın yazılarını okuyoruz. Bilenler bilir birkaç gün geç yazsa Ceylan abi ile Gonca öğretmen başlarlar yorumlarına “ Neredesin Nostalji ? Yazılarını bekliyoruz.” Geçmişten anılarını yazdığı Nostalji amcamızın son yazısını sizlere sunuyoruz. VAHAP’lar Unutulmasın dileğimle. Teşekkürler Nostalji amca. VAHAPİsmi Vahap değildi ama biz ona Vahap derdik. Hayatı Emirdağ’da başlayıp Paris, Monte Carlo, Tokyo ve Türkiye’nin çeşitli sahil kenarı şehirlerinde sürmüş ve en sonunda Emirdağ’da hayatına başladığı yerde bitmiş. O kısacık hayatında enteresan hayat yaşamıştır, zenginliği de görmüş, fakirliği de, onu seven arkadaşları şiir bile yazmışlardı. Bu şiirin tamamını okuyup da ağlamayan daha olmadı. Ağlamasa bile düşünmeyen olmadı. Rahmetlik Miço Kemalin kahvenin bahçesindeydik (şimdiki Vakıflar Bankasının olduğu yer) Arkadaşım anlatıyordu bol bol fetva ediyordu. Arkadaşlarla aramızda konuşuyorduk.- Ya ben kaç defa dedim bu adama fazla içme kardeşim... FAKAT bizi dinleyen kim neymiş efendim onun bir sürü arabası varmış!!! Hadi len nerden alacaksın o kadar arabayı. - Nasıl yani arabası varmış burasını tam anlamış değilim.-Ya bu adam Avrupa görmüş taa Paris’te çalışmış oradan taa Japonya’ya gitmiş falan.-Allah Allah ya bu adam dünya gezmiş şimdi Emirdağ’da hasta yatıyor , kimse ona bakmıyor garip !! Arkadaşım; sevdiğini alamadı. Kendini içkiye verdi. Bir kadınla evlendi , onunla da mesut olamadı. Ne olacak bunun hali? - Biz varız kardeşim biz ne güne duruyoruz ki.-Peki anladım bu Vahap garip kalmayacak buralarda kendi doğduğu yerde. Babasının yurdunda ölecek biz burada kaç arkadaş kaldık ki diğer arkadaşlarımız ne oldu ? Hepsi birer birer ya öldüler ya da gurbete gittiler.- Ya kardeşim üzülmeyin nasıl olsa hepsi bizim kapının önünden geçecek.- Ya açıkça konuş da anlayalım.- Tamam konuşayım. Ya bizim ev mezar caddesinde nasıl olsa bütün ölenlerin cenazesi oradan geçiyor ya o yüzden demek istemiştim.- Haaa ya benim aklıma geldi de söylemek istemedim.-Söyleseydin kardeşim sana konuşma diyen olmadı ki-Ya biz buna hep Vahap diyoruz bunun esas ismi nedir? Bilen var mı?-Yok…-Kemal abi bize 4 çay daha gönder.-“Tamamdır efeler çaylar geliyor.”dedi.Miço dayı. Çaylarımızı içememiştik ki diğer arkadaşımız geldi. –VAHAP’I Kaybettik dedi. Hemen Vahap’in evine gittik ve Vahap bu dünya’dan ebediyen ayrılmıştı. Ah arkadaşım !! Talihsiz Vahap. İşte yazımın başında bahsettiğim yazdığımız şiir : VAHAP ONUN GANILARI VARDI HEM DE İNANILMAYACAK KADAR BIR “HIK” DER BAŞLARDI BEN DERDİ BEN. SABAH KAHVALTISINI TOROSLARDA YAPAR ÖĞLEYIN BOĞAZDA YER AKŞAMÜSTÜ EYFEL’DEN PARİS’İ SEYREDERDİ HER ZAMAN İÇER HER ZAMAN HER ZAMAN BUNLARI SÖYLERDİ BEN DERDİ BEN... GENE SABAH KAHVALTISINI GÜNEŞE KARŞI KULÜBESİNDE YAPAR ÖĞLEYİN KOR MASANIN MEYHANESİNDE İÇER AKŞAMLARI KARAKOLDA PİNEKLERDİ BEN DERDİ BEN.. MONTE KARLO’DA KUMAR OYNAR TOKYO’DA BANYO YAPAR İKİNDİ NAMAZINI MEKKE’DE KILAR AKŞAMLARI DA ÜSTÜ AÇIK BARAKADA UYUKLARDI. YAZLARI DENİZ KIYISINDA KAMP KURARDI KIŞLARI BABA YADİGARI KÖŞKTE GEÇİRİRDİ BAZEN DE KÖROĞLU İLE YAYLAYA ÇIKARDI KÖROĞLU İSE OLMAYAN DOSTUYDU BEN DERDİ BEN.. BAZEN DE SAHİLE İNER GÜN BATIMINI İZLERKEN ŞARAP İÇMEYE BAYILIRDI TEK DOSTU KÖROĞLUYDU ONU DA YILLAR ÖNCE KAYBETMİŞTİ İÇİN İÇİNİ KEMİRDİ DURDU ACILAR ÇİLELER YAŞADI BERDUŞLUĞUN EN ALASINI YAŞADI AMA EN DELİKANLICASINI BİR GÜN ONU SEVENLERİ NAMINI OKYANUSUN DERİNLİKLERİNE KAZDILAR BEN DERDI BEN ALIN YAZISIYDI BU VAHABIN KUMAR OYNADI ŞARAP İÇTİ OT KOKLADI ELLERI UZADI VE BİR GÜN OLDU VAHAP PANTOLONUNU AT PAZARINDA CEKETİNİ BİT PAZARINDA SATTILAR DARACIK BİR KEFENE SARDILAR OYSA MEZARININ BAŞINDA BİR TEK AĞLAYANI YOKTU VAHABIN ”SEVGİLİ VAHAP NUR İÇİNDE YAT UNUTMA BINLERCE HAYRANIN SENİ 32 YIL SONRA DA HATIRLIYORLAR.”

Paylaş

• Tweet

• Güncelleme: 19.10.2006 03:46
• Okunma: 7151